سخن پراکنده

روزها از پی هم میگذرند اما من تا الان از پاییز هیچی نفهمیدم. دلم برای بازیگوشی و شیطونی تنگ شده حتما باید به آقای شوهر پیشنهاد بدم بریم تو طبیعت و کمی وقت بگذرونیم

 خبر خاصی ندارم جز روزمرگیهای هر روزم. البته از شنبه عصر رفتم مغازه پیش آقای شوهر وقتی برگشتیم خونه از خستگی غش کردم اما دیروز که رفتم بهتر بود و کمتر خسته شدم. هنوز از محل کارم خبری نیست و آقای شوهر داره مغزم رو میزنه که اینهمه استرس و بلاتکلیفی برات خوب نیست. البته  فکر میکنم تیروئیدم قاط زده بود بخاطر همین استرسها بوده

  بهرحال اینکه الان حالم بهتره و سر خودم رو بدجور گرم کردم و سعی میکنم کمتر خونه باشم. بقول یکی از دوستهای خوب اینجام آنا جون این بیماری مزمنی هستش که باید باهاش کنار بیام. من هم دقیقا همین کار رو میکنم ممنونم انا جون با حرفی که ردی از خواب خرگوشی بیدار شدم 

دیروز مجله نی نی + رو خریدم عکس پشت مجلش یک بچه ی خوشگلی بود هی میرفتم و میومدم نگاهش میکردم. بچه از دور خیلی بهتره از نزدیک کمی تا قسمتی وحشتناک 

بالاخره قرار شد دوشنبه آینده بریم تهران که هم برم پیش دکترم و هم برم لیزرم هم انجام بدم. بالاخره آقای شوهر راضی شد 

راستی دیشب دلم میخواست خسوف رو ببینم اما نشد ساعت 5 بیدار شدم اما ماه رو پیدا نکردم نفهمیدم کدوم طرف بود و از دیدن ماه گرفتگی محروم شدم. این جور وقایع رو خیلی دوست دارم ببینم حس خیلی خوبی بهم میده. 

ببخشید چقدر مطالبم پراکنده شد بخوبی خودتون ببخشید 

 دوستتون دارم هزارتا