خداحافظ تیر 94

همیشه فکر میکردم اگر کسی 30 ساله باشه یعنی دیگه پیر شده و کم کم دیگه باید بهش بگن پیرزن یا پیر مرد. امسال تابستون من 30 سالگیم رو رد کردم و وارد 31 سالگی شدم اصلا حس و حالم رو دوست نداشتم حتی دلم نمی‌خواست شمعی رو فوت کنم. از لحاظ احساسی و عقلی هم خیلی سرکش تر از دهه 20 هستم و مثل بچه ای شدم که از کودکی واردنوجوانی میشن. دیدید چطوری آدم گم میشه و نمیدونه چی میخواد من هم همین حس رو دارم. تا قبل از تولدم حتی بهش فکر هم نمی‌کردم چون فقط حالم رو بد میکرد و باعث استرسم میشد. الان دیگه به سنم عادت کردم و هر کسی ازم بپرسه چند سالته میگم 31 سال :'( 

ولی خیلی خیلی زود بزرگ شدم انگار همین دیروز بود که سن بلوغ بودم. دانشگاه قبول شدم، ازدواج کردم... این شانس رو داشتم که همیشه مامان و بابام پشت و پناهم باشن و تموم مراحل زندگیم بهشون تکیه کردم  ، بعد از اون هم تکیه گاهم آقای شوهر شد. خدا جونم  شکرت. لطفا مثل قبل حواست به من باشه بهت بدجور احتیاج دارم.