۲۷ هفته

امروز ۲۶ هفته و ۳ روز از زمان با تو بودنم گذشته از زمانی که فهمیدم قراره بدنم میزبان یک انسان کوچولو باشه. چقدر خوشحال بودم . با تموم سختیهای تهوع باز تحمل کردم تا به قسمت شیرین ماجرا برسم یعنی دیدن حرکاتت و قربون صدقه رفتنهام. الان دیگه حسابی قوی شدی جوری که از روی لباس قشنگ معلوم حرکاتت  و با هر بار حرکتت چشمام پر از اشک میشه و بیشتر از قبل عاشقت میشم. ایشالا این هفته های اخر هم به سلامتی طی شه  . 

روز ۵ شنبه با ۱۲ ساعت ناشتا رفتم ازمایشگاه که ازمایش دیابت بارداری بدم  اولشخون گرفتن و بعد یک لیوان بزرگ گلوکز دادن  بخورم تا یکساعت بدون فعالیت بشینم چقدرم خوردنش سخت بود و تحمل یکساعت نشستن . در این فاصله چون قند زیادی وارد بدنم ده بود فسقلی چنان حرکتهایی میزد که میگفتم الان از تو دهنم میاد بیرون دقیقا یکساعت رو بندری رقصید منم فیلم میگرفتم و میخندیدم اما یکساعت بعدی چنان حالت تهوعی گرفته بودم که بهم گفتن برو بیرون قدم بزن دوباره برگرد . حدود ۱۲ ظهر ازمایش خون سومی رو هم دادم ولی همچنان تهوع داشتم خلاصه اینکه تا شب دگرگون بودم و همش حالت تهوع داشتم  خدا رو شکر جوابش رو گرفتم همه چی نرمال بود و از خطر دیابت بارداری جهیدم اما طبق معمول  تیروییدم قاط زده که اونم دکترم قبل از عید پیش بینی کرده بود.  

دیروز عصر هم برای اخرین بار رفتم ترمیم ناخن و با دلی غمگین ازشون خداحافظی کردم اما بخاطر فسقل خان دیگه با ناخن بلند و لاک فعلا خداحافظی کنم اخه دلم نمیاد با ناخن بلند کارهاش رو انجام بدم سختمه مخصوصا تجربه هم ندارم سختم میشه به ناخنهامم یک استراحتی میدم بعد از دوسال کاشت . 

تو این هفته خیلی زود تند سریع ۱ کیلو اضافه کردم و الان شدم ۶۵/۷ وای الان که فکر میکنم تا الان به این وزن نرسیده بودم. اما فدای سر فسقلی مون قربونش بشم در هر حالتی مشغول ضربه زدن و میخواد نشون بده که منم هستم فراموش نکنی.