هفته ۳۷

امروز ۳۶ هفته و ۵ روزمه. وای چقدر کم مونده. با وزن ۶۹/۵. و فسقلی ۲۵۰۰ گرمی طبق سونو  هفته پیش. 

این هفته بخور و بخوابم رو بیشتر کردم بالافاصله بعد از غذا خوردن رو پهلو چپ میخوابیدم و فقط گوشت و بستنی و هر چیز چاق کننده ی خوردم  . کمی کمرم درد میکنه و نه بهتر میشه نه بدتر دردش ثابته. حسابی شکمم کپل شده و پر از ترک . چهارشنبه یکی از دوستهام که تایم زایمانمون تقریبا با هم بود کیسه ابش پاره شد و ناغافل بچش بدنیا اومد حالا از اون روز من توهم زایمان زدم. و اولین کارم بستن ساک بیمارستانم بود البته فقط تو لباس گذاشتم جریان رو وقتی برای اقای شوهر تعریف کردم عجیب دست و پاش رو گم کرده بود و استرسی شده بود منم هی میخندیدم. وقتی قبلا  بهش میگفتم باور نمیکرد میگفت حالا وقت هستتتتتت . اگر سر تایم دکتر بیاد۱۷ روز دیگه به امید خدا بغلمه . تو این دوشب همش خواب بیمارستان زایمان اتاق عمل و اینها رو میدیدم. ضمیر ناخوداگاهم رفته روز زایمان. بیا پیش خودم باش حالا!!!!  شبها خوابم کم شده ۲ میخوابم تا ۶ . بعد ۷ میخوابم تا ۱۰/۳۰. اذیت کنندس اما نمیتونم کاری کنم . 

حرکات کوشان خیلی قویتر شده  علنا شکمم رو جابجا میکنه. انگار میخواد بیاد بیرون. هر دستی یا فشاری هم که روی شکمم باشه با تموم شدت بهش میزنه یعنی برو کنار جام رو تنگ میکنی. عاشق این حرکاتشممممم از حالا دلم براشون تنگ شد. 

اسم فسقلی همون کوشان شد. نمیدونم چرا وقتی اسم بارمان رو صدا میزدم انگار بچه همسایه رو صدا میکنم و به اسم کوشان عادت کردیم. البته خانواده خودمم با کوشان موافق بودن