روز اول

بعد از ۲۶ روز که دورمون شلوغ بوده امروز اولین روزی که من و کوشان اومدیم خونمون و تنها شدیم . کوشان دیشب پسر خیلی خوبی بود و فقط برای شیر بیدار شد صبح هم بیشتر خواب بود و من تونستم کارهام رو انجام بدم اما از نزدیک ظهر یک بغض تو گلوم گیر کرده که با چند قطره اشک مهار شد و مجالی برای بروزش نداشت اما سر نهار یک دفعه بغضم ترکید و همین طور اشک میریختم و نمیتونستم خودم رو جمع کنم نمیدونم چرا اینجوری شدم همش با خودم میگم من تنها بدون کمک چطور از پس کارهای کوشان برمیام دیگه نمیتونم راحت برم بیرون تو خونه حبس شدم انگار به پاهام قفل و زنجیر زدن  من دلم برنامه قبلم رو میخواد تا الان که ساعت ۶/۵ هستش همچنان بعضی وقتها چشمهام اشکی میشه . این حسها همه طبیعیه و از نظر هورمونی قاط زدم ولی نباید مجالی بهش بدم . 

برام دعا کنید آروم  شم و افسرده نشم . 

خدایا شکرت به خاطر فسقلی که بهمون دادی مراقبش باش